کنترل و مهار نشست سطحی زمین درحفاری مکانیزه تونلهای شهری مترو مطالعه موردی خط 2 قطار شهری تبریز

امروزه در کلان¬شهرها، تونل¬های شهری و متروها به¬عنوان یکی از کلیدی¬ترین و مهمترین زیرساخت های شبکه حمل و نقل شهری به¬شمار می¬آیند. هر چه محیط شهری پرجمعیت و پرتردد باشد، نیاز به ایجاد سازه¬های زیرسطحی مانند تونل¬ها برای تامین آسایش و عدم اتلاف زمان، پر رنگ¬تر می¬شود. با توجه به اینکه احداث تونل¬های کم عمق شهری در زمین¬های سست مشکل ساز بوده و عوارض ناخوش¬آیندی از جمله تخریب تاسیسات زیرزمینی و نشست سطحی را در بر دارد، بنابراین برای مهار این نوع عوارض بایستی بررسی¬های دقیق جهت کنترل نشست و عواقب حاصله از آن، اقدامات جدی و کنترلی در حین حفاری انجام داد. حفاری در تونل شهری متروی تبریز توسط دستگاه حفاری مکانیزه تمام مقطع tbm سپردار به روش فشار تعادل زمین است. برای بررسی و کنترل نشست حین حفاری اقداماتی از جمله تنظیم سرعت حفاری، کنترل فشار سینه¬کار، و تزریق دوغاب سیمان پشت قطعات بتنی پیش ساخته¬ و فضاهای خالی و ثبت روزانه نشست از ایستگاه¬ها توسط دوربین نقشه¬برداری، در فواصل 100 متری حول سازه-های مربوطه انجام می¬شود. در این تحقیق برای بدست آوردن نتایج بهینه، از نرم¬افزار plaxis 3d tunnel جهت مدل¬سازی و شبیه¬سازی تاثیر فشار تزریق و همچنین تاثیر فشار جبهه¬کار بر نشست سطحی در حین حفاری و نهایتا کنترل نشست، صورت شد. با توجه به نتایج حاصل از تحلیل حساسیت مشخص شد که در فاصله سه برابر قطر تونل، از ابتدا و انتهای سازه تا مرز مدل، نشست به حالت تعادل می¬رسد.